krant1

Over Geen vaarwel vandaag:

Door NRC geselecteerd als een van de beste boeken van 2023.

‘Een van de warmste boeken die ik dit jaar las. Een buitengewone familieroman.’ •••• – NRC

Door De Groene Amsterdammer geselecteerd als een van de beste boeken van 2023: ‘Speels en emotioneel overtuigend. Een panoramisch uitwaaierend familieportret van dit soort is in ons taalgebied zeldzaam en associeer je eerder met een auteur als Jonathan Franzen. […] On-Nederlands goed zijn.’

Juryrapport BNG Prijs: ‘… een familieroman met sterke cultuuranalytische eigenschappen, gegoten in ronduit indrukwekkend proza. […] De jury was onder de indruk van de wijze waarop deze roman van onze laureaat de nodige levensvragen oproept. En we waren diep ontroerd.’

‘Een intrigerende en intense familieroman.’ •••• – Telegraaf

‘Geen vaarwel vandaag van Daan Heerma van Voss is een mooie, doorwrochte roman over drie kinderen die na het plotse overlijden van hun vader ontregeld achterblijven met herinneringen aan een verstoorde jeugd en nooit gestelde vragen. Het is een mooie, doorwrochte roman – al die levens grijpen wonderwel in elkaar.’ Trouw

‘In Geen vaarwel vandaag laat Daan Heerma van Voss (1986) een gebroken gezin worstelen met de grote levensvragen – sterk persoonlijke en universele. Het is een rijke roman vol overtuigende personages en complexe antwoorden. In alle typeringen, ook de spotzieke en venijnige, klinkt liefde door.’ Het Parool

‘Met sprankelende dialogen en gevoel voor de complexe psychologie van zijn levensechte personages heeft Daan Heerma van Voss een ijzersterke roman afgeleverd.’ HP/De Tijd

‘De grote Nederlandse roman.’ VRT

‘Met voelbaar schrijfplezier blaast Heerma van Voss het oeroude vertelperspectief van de alwetende verteller nieuw leven in. […] Van ieder personage doorvoelen we de universele dimensie van het diepgewortelde, existentiële verlangen om volledig gezien te worden en we zijn getuige van gemiste kansen op echt contact. Heerma van Voss’ overtuigend dynamische perspectief raakt zo ‘de kern van hoe we ons leven leiden’. Liefde is het probleem niet, maar het gemis van mensen die je begrijpen. Geen vaarwel vandaag van Daan Heerma van Voss doorgrondt die universele tragiek met humor, scherpzinnigheid en psychologische diepgang.’ TZUM

‘Geen vaarwel vandaag is een roman die langzame lezers verdient, die kauwen op de zinnen en bereid zijn in de spiegel van hun eigen familierelaties te kijken.’ – Friesch Dagblad

Over De Laatste Oorlog/ On the Last War:

“The Last War,” Daan Heerma Van Voss’ most historical reference book of five, is actually an analysis of today and, therefore, touches on many of the relevant aspects of the last decade.’ – La Razón

‘The Last War confronts us with similarities between past and present and forces us to reflect on how prejudice might influence the future. […] The Last War allows the reader to delve into complex human relationships; in its style we might discover traces of writers like Nabokov, Borges or Bob Dylan, brushstrokes of reality in the world of fiction.’ – The Objective

‘According to Dutch writer Daan Heerma van Voss, there are “things of the past that explain the present” and that is precisely what he wanted to show in his last novel, “The Last War”, in which he invites to reflect on how History is repeated and how prejudices condition society. […] The mission of literature is not, according to Van Voss, to destroy prejudices or to indicate “how people should behave,” but is convinced that “good fiction makes you reflect and examine” and that is what the reader does while reading “The Last War”.‘ – El Periodico

‘In Spain a handful of good Dutch writers of a great literary quality are known, among that plethora of authors are Cees Nooteboom or Herman Koch. Now we can add a new contender to this list: author Daan Heerma van Voss who has just published the Spanish translation of his latest book “The Last War”. – Todo Literatura

‘A fine line links the Europe of the 30s of the 20th century and that of the second decade of the 21st century. This is what writer Daan Heerma van Voss shows in his new novel, ‘The Last War’ (Malpaso), about the traces that armed confrontation leaves in societies, for many years to come.’La Verdad

‘Heerma van Voss has written a convincing and enticing narrative experience that lingers in the imagination. Take note of him, because he will return with great texts. Recently he arrived in Spain, just turned thirty and already backed by media like Haaretz and The New York Times, an organization like Amnesty International and authors of the stature of Herman Koch. This new Dutch narrative has something important to say in what Bauman coined as ‘liquid times’. […] Enough incentives to read this novel, with one eye watching the story and the other watching the news.’ – Santiago Garcia Tirado, Blisstopic

‘De Laatste oorlog heeft niets abstracts. De lezer kan de schrijver uitstekend volgen, wordt zelfs verleid. […] Heerma van Voss weet alles overtuigend en beklemmend te beschrijven.’ – Parool

‘Amper 29 jaar oud is hij. En toch heeft hij intussen een oeuvre bijeen geschreven waarvoor sommige pensioengerechtigde schrijvers een karaktermoord zouden begaan. […] Zijn nieuwe roman is een intense leeservaring,waarin je volledig wordt ingepalmd door de denkwereld van Abel Kaplan. De roman heeft vaart, en Van Voss diept de merkwaardige denkwereld van de ambigue Abel Kaplan helemaal uit, met bijna mulischiaanse thema’s. […] De Laatste Oorlog is een kruising tussen Arnon Grunberg, Leon de Winter en Harry Mulisch.’ – De Morgen

‘*** (van de vier). Het blijft een plezier om Van Voss te lezen: met een Grunbergiaanse sterke hand duwt hij zijn hoofdpersoon richting waanzin. En wat kan hij lekker schrijven. Ondertussen doceert hij driftig. […] Want hij heeft zich uitgebreid ingelezen en komt met mooie, doorwrochte denkoefeningen over de Tweede Wereldoorlog – de kampliteratuur, het Joodse trauma en de vluchtelingenproblematiek. […] Een extra kus van de juf: Van Voss schrijft goed over seks. Ik geloof zijn piemels en kutten.’ – HUMO

‘**** Met elke roman, elke tour de force, geeft Daan Heerma van Voss zijn plekje op de literaire kaart een nieuwe kleur. […] In se is ‘De laatste oorlog’ een liefdesverhaal. Maar dan wel één dat meer en meer bedolven wordt onder problematieken als de oorlogsherdenking en het Roma-beleid. Uit de combinatie van alle elementen spreekt zo’n rijke ambitie, en zo’n oeverloze stroom verhalen, dat we zeker zijn dat er nog heel wat lezenswaardigs uit zijn jonge pen zal vloeien.’ – Cutting Edge

‘Wat overtuigt is de grote greep. Eindelijk een personage dat hándelt in plaats van verlamd toe te kijken. De laatste oorlog is een fabel in clair-obscur over hoe mensch te zijn in onzekere tijden.’ – De Volkskrant.

‘Daan Heerma van Voss heeft met De Laatste Oorlog een fijne roman toegevoegd aan de Nederlandse moderne literatuur. Een boeiend verhaal over de liefde.’ – Veronica Magazine

De laatste oorlog getuigt van een Houellebecq-achtig profetisch inzicht.’ – Radio Klara

‘**** Heerma van Voss ontpopt zich in De laatste oorlog andermaal tot een groot observator die met een perfect gevoel voor taal en ritme de situaties zo nauwkeurig weet neer te schrijven dat je je als lezer eerder deelnemer dan getuige voelt. Of het nu om lichtvoetige of grimmige situaties gaat: het verhaal laat je niet los. […] Je komt niet onder enige zelfreflectie uit bij het lezen van zinnen en passages die je soms de adem benemen. Van deze schrijver, en vooral van zijn indrukwekkende nieuweling, gaan we nog veel horen.’ – Gazet van Antwerpen

“Daan Heerma van Voss slaagt erin tal van actuele kwesties op ingenieuze wijze met elkaar te verknopen: van de Amsterdamse Vluchtkerk en de discriminatie van Roma tot islamitisch onderwijs en wetenschapsfraude. Dat levert een vlot geschreven, vermakelijke roman op met op de achtergrond voortdurend de vraag: is de Tweede Wereldoorlog nog altijd ons grote morele ijkpunt? – Amnesty International.

‘Ik heb nooit veel Nederlandse literatuur gelezen, maar nu ik De laatste oorlog van Daan Heerma van Voss heb gelezen kan ik bijna niet anders dan denken dat dit een fout was. En dat ik misschien wel bij zijn boeken moet beginnen met mijn inhaalslag. Gelukkig telt het 427 pagina’s. […] Eerder schreef Daan Heerma van Voss onder andere de romans: Een zondagsman, Zonder tijd te verliezen en Het land 32. Die laatste roman werd veel geprezen. Daan Heerma van Voss kreeg ermee de status van een schrijver die ertoe doet. Een naam om in de gaten te houden, is hij allang niet meer. Met De laatste oorlog wordt hij een naam om naar uit te kijken, die boeken schrijft om naar uit te kijken.’- Mondiaal Nieuws

‘In De laatste oorlog haalt Daan Heerma van Voss een tour de force uit. […] De laatste oorlog is een ontluisterend spiegelpaleis dat ons langs vele paden leidt. Oorlog, liefde, geschiedenisvervalsing, menselijk verraad, verval, fraude, zelfverheerlijking, mededogen: het is slechts een kleine greep uit de thema’s die Daan Heerma van Voss aanreikt, en hij komt er nog mee weg ook. Met Kaplan heeft hij een ronduit onvergetelijk personage neergezet, dat rondwaart in een bijzonder rijk gelaagd verhaal.’ – Mappa Libri

Over Een verlate reis:

‘A belated journey is a moving, painful and subtle work. Abel Loe and Daan are presented vividly and described with subtlety and compassion.’ – Amos Oz

‘Onmiskenbaar een tedere, integere en toch ook droogkomische hommage aan zijn peetvader en naamgever Daan de Jong (1942-2014), wiens beide ouders in Auschwitz omkwamen. […] Van Voss observeert en ondergaat en weet toch iets pregnants aan de oneindige berg kampliteratuur toe te voegen. Van Voss toont in dit boekje een gevoeliger kant van zijn schrijverschap en zet het masker van de ironie regelmatig af. Wat hem zeker niet misstaat. Een verlate reis is een fraai eerbetoon.’ **** De Morgen

‘Maar het mooiste van de drie (de andere twee boekjes in de serie waren Vrouwen van de wereld (Wieringa) en In het spoor van Don Quichot (Nooteboom), DHvV) is toch Een verlate reis van Daan Heerma van Voss (1986) die verslag doet van één speciale reis. Deze voerde hem in 2015 naar Auschwitz. Het was iets wat hij eigenlijk had willen doen samen met Daan de Jong (1942-2014), zijn naamgever, peetvader en vooral vriend en tevens zoon van een in Auschwitz vermoorde vader. Maar steeds stelde Heerma van Voss zijn voornemen nog even uit. In 2014 overleed De Jong vrij onverwacht. Een jaar later maakte Heerma van Voss de reis alsnog, samen met Frieda Mulisch, dochter van Harry die jaren eerder over eenzelfde reis schreef. Een verlate reis is geen gewoon reisverhaal. Veel meer is het een persoonlijk relaas over de impact die het bezoek aan Auschwitz had op de schrijver. Maar vooral is het een ongelooflijk mooi, ingehouden geschreven portret, waarin Heerma van Voss zonder vals sentiment De Jong tot leven brengt.’ ***** Sonja de Jong, GPD-bladen.

‘Een verlate reis is veel meer geworden dan een tribuut aan Daan de Jong. Het is een intelligent autobiografisch essay van een begenadigde jonge schrijver die evenmin als Harry Mulisch woorden kan vinden om zijn gevoelens op de eenzaamste plek ter wereld uit te drukken.’ – Elsbeth Etty, NRC

‘Een verlate reis is een uitzonderlijk gaaf geschrift… Met grote trekken, maar daarom niet minder grote liefde, borstelt Heerma van Voss het portret van zijn vriend des huizes Daan de Jong. […] Een intelligente reminder aan een oorlog die maar niet liggen gaat.’ – Mark Schaevers, Humo

‘Gewoonweg prachtig.’ Met het oog op morgen, Radio 1.

‘Wat ik graag mag lezen: bondige boeken van goede fictieschrijvers over een autobiografische ervaring die kennelijk niet geschikt was om in een roman of kort verhaal te verwerken. Ik denk aan dunne boeken als In de duisternis van William Styron over zijn depressies en Een zachte dood van Simone de Beauvoir over haar stervende moeder. Er is nu weer zo’n boekje verschenen: Een verlate reis door Daan Heerma van Voss.’-  Frits Abrahams, NRC

Citaat: ‘De sterkte van Een verlate reis is de onophoudelijke stroom aan korte gedachten, kleine verwijzingen die de lezer zelfstandig laten verder denken. Het is met iets meer dan vijftig bladzijden geen ellenlang werk geworden met een schreeuwerige kaft, nee: het is de stilte, de leegte die het gevoel dat Auschwitz je geeft, het best benadert.’ – Mappa Libri.

OverUltimatum: 

Zie Nieuws.

‘Zinderend en goedgeschreven thrillerdebuut’ – ****, VN Thrillergids

‘Heerma van Voss & Heerma van Voss schrijven voortreffelijk. Ze hebben één of twee zinnen nodig om de sfeer neer te zetten. Verrassend is de plot. Een geslaagd debuut van twee niet-debutanten. Het veel misbruikte etiket ‘literaire thriller’ zou niet potsierlijk zijn geweest.’  – ****, NRC

‘De manier waarop de broers hun literaire talent etaleren is indrukwekkend. Daardoor wordt het nooit vervelend en steekt Ultimatum ver boven de gemiddelde Nederlandse misdaadroman uit.’ –Knack

‘Dat de broers kunnen samenwerken, bewijzen ze: Ultimatum is absoluut een verhaal uit één mond.’ – De Morgen

‘Deze thriller is genieten. Loepzuivere zinnen, een messcherpe plot en geen gewauwel. Zo moet dat.’ – Feeling

‘Ze worden allebei tot de top van de Nederlandstalige literatuur gerekend. Daan en Thomas Heerma van Voss hebben voor één keer de handen ineengeslagen. Een thriller. En reken maar dat dit boek een hoop leesplezier te bieden heeft. Zo goed als ze beiden zijn bij het schrijven van literatuur, zo goed blijkt hen ook het schrijven van een whodunnit af te gaan. Ultimatum is goedgeschreven,  zonder poespas, de ontwikkelingen volgen elkaar snel op, de karakters zijn goed neergezet, de opbouw is spannend en intrigerend.’ – **** Noord-Hollands Dagblad.

“Sfeervol sinister, (…) fraaie sfeertekening” – Trouw

“Deze thriller is genieten: loepzuivere zinnen, een messcherpe plot en geen gewauwel. Zo moet dat.” – Feeling

“Het boek ademt vernuft en stijlbeheersing. (…) Het is een verademing dat ze niet elke steen optillen.” – Cutting Edge

“Naar het einde toe bijt het boek, hard.” – De Morgen

“Het resultaat is een thriller met mooie en zorgvuldige HvV-zinnen, die trefzekere sfeerbeelden oproept van New Orleans en omgeving.” – NU.nl

“Het onconventionele, welhaast irritante einde (…) maakt dat je na het dichtklappen van de omslag, tegen klokslag twee uur ’s nachts, nog minstens een half uur met bloeddoorlopen ogen in het duister staart, omdat je geen slaap kunt vatten.” – Recensieweb.nl

Ultimatum is fraai drama, met pakkende personages en mooie beschrijvingen.” – De Telegraaf

“Ze zetten hun ervaringen vakkundig in om diepte te genereren.” – Sneins Petiele

“Maar vooral is het een prachtig boek, met de psychologie van de verschillende hoofdrolspelers als fundament.” – Zin

Over Het Land 32:

Genomineerd voor de Halewijnprijs 2014 en de Cutting Edge Award 2014.

‘Duizelingwekkend epos. […] Dat is wat literatuur beoogt: verbazen en dwingen tot nadenken.’ – Telegraaf

‘Daan Heerma van Voss heeft met Het Land 32 een briljant boek afgeleverd. Hij weet de lezer ruim 500 pagina’s vast te houden in een situatie die niemand wil kennen, omschrijft die in een prachtige schrijfstijl met een goede spanningsboog. En dit is pas zijn derde roman. Vanaf nu kan het eigenlijk alleen nog maar beter worden.’ – The Post Online

 ‘**** Het Land 32 is een prachtige roman van een ongrijpbare schoonheid. Juist die ongrijpbaarheid is het grote pluspunt: Daan Heerma van Voss heeft de grillen van de herinneringen die hij beschrijft tot in perfectie doorgevoerd. Waarom zouden we eigenlijk antwoorden willen?’ – Boekenkrant

‘Daan Heerma van Voss verstaat de kunst van het vertellen van grote verhalen. Het land 32 is daarvan het indringend bewijs.’ – A.F.Th. van der Heijden

‘In zijn vuistdikke vijfde roman laat Daan Heerma van Voss voor het eerst echt zien dat hij een van de meest veelbelovende en ambitieuze schrijvers van de jonge generatie is.’ – NRC

****. ‘Een roman die onder de huid kruipt en die van grote rijpheid getuigt. Wrede en tedere passages wisselen elkaar af. De lezer blijft met meer vragen dan antwoorden achter, maar ongetwijfeld ook met een onvergetelijke leeservaring.’ – Gazet van Antwerpen.

‘Daan Heerma van Voss is misschien wel de spannendste Nederlandse schrijver van het moment.’ –  Cultura tv.

****. ‘Literaire psychothriller, grimmig verhalenbordeel, postmoderne multiroman vol referenties naar Coetzee en Kafka– Het Land 32 is het allemaal én meer. Daan Heerma van Voss bewees eerder al over talent te beschikken, maar Het Land 32 is een ware machtsontplooiing.  Wie zich ook maar een beetje zorgen maakte over de toekomst van de letteren, kan nu weer op beide oren slapen. Op een strobed, geplaagd door nachtmares en knaagdieren die aan je ziel vreten – zo indringend goed is Het Land 32.’ – Roderik Six, Knack Focus.

‘Daan Heerma van Voss is een ambitieuze idealist.’ – Telegraaf

*** 1/2 (van de vier.) ‘Geweldige roman. Zo, dat is in twee woorden gezegd. […] Daan Heerma van Voss overtuigt als romancier: hij heeft die magische kracht in huis om een zaal van taal te bouwen waaruit het voor de lezer even moeilijk ontsnappen is als voor Stanley uit een potdicht zalencomplex. “Papier is mooier dan vlees, inkt mooier dan bloed”.’ – HUMO.

****. ‘De beloftevolle auteur maakt grote sier met deze moeilijk te doorgronden roman. Welke schrijver die de kaap van de dertig nog moet ronden, doet hem dit na? […] Verveld van zijn huid als belofte is hij van nu af aan een schrijver die onbeschroomd aanspraak kan maken op een prominente plek binnen de Nederlandse letteren. Als je verbluft wil worden door een roman van nu, neem even vrijaf, hijs jezelf op de bank en verdwaal in het gangenstelsel dat ‘32’ tot het uiterste drijft.’ – Cutting Edge

‘In het lijvige Het land 32 onderzoekt Daan Heerma van Voss de zowel vernietigende als opbouwende kracht van verhalen.’ **** (van de vier) – Algemeen Dagblad

 ‘Daan Heerma van Voss heeft zichzelf overtroffen. Een groots en volstrekt origineel verhaal verteld in zinnen om in te lijsten zo mooi.’ – JAN

**** ‘De roman staat mijlenver af van de snelle, hippe en vaak oppervlakkige boeken van medetwintigers.’ – 8 Weekly

‘De roman is zonder meer overtuigend als bewijs van de ambitie en het compositorisch talent van Daan Heerma van Voss. […] Een staalkaart van het verteltalent van de auteur.’ – Ons Erfdeel

 ‘Daan Heerma van Voss is een scherpe taalkunstenaar. […] Het land 32 is een wonderlijk verhaal over de zoektocht naar affectie, genegenheid en innige verbondenheid in een desolaat zalencomplex dat symbool staat voor het leven zelf. Een roman waarmee Daan Heerma van Voss opnieuw laat zien dat hij een buitengewoon goede schrijver is.’ – Nederlands Dagblad

****.‘Om de zorgvuldig opgebouwde, beklemmende sfeer te verbreken, introduceert Heerma van Voss op de juiste momenten kortverhalen. Die geven het verhaal zuurstof. De sublieme schrijfstijl van de auteur doet je bladzijde na bladzijde versteld staan. Hier is zonder twijfel een groot talent van de nieuwe generatie aan het werk.’ – Metro

‘Heerma van Voss gold al langer als hét talent van zijn generatie, een titel die hem met enig ongemak vervult, maar waar hij met zijn nieuwe roman Het Land 32 wél naar opleeft. Een grimmige parabel is het, oudtestamentisch in opzet en omvang – een kloeke vijfhonderd pagina’s telt Het Land – waarin Van Voss alle registers opentrekt en tegelijk nauwkeurig waakt over zijn vertelstof. Valse bescheidenheid is niet aan hem besteed, en met de magistrale roman Het Land 32 op tafel zou dat ook misplaatst zijn.’ – Roderik Six, Knack Focus

‘***** – Een man ontwaakt in een donkere zaal. Hij heeft geen flauw idee wie hij is en hoe hij daar gekomen is.Zo begint ‘Het land 32’, de nieuwe roman van Daan Heerma van Voss (1986), waarin hij alle belofte die hij al vanaf het begin in zich leek te hebben, voor het eerst volledig waarmaakt. ‘Het land 32’ is een pleidooi voor de kracht van verhalen én een beklemmende zoektocht naar identiteit. De schrijver weet de lezer weerloos mee te trekken in de raadselachtige wereld.’ – Noord Hollands Dagblad

‘De lezer wordt losgelaten in een wereld waar het nauwelijks uit te houden is. Maar allemachtig, wat weet hij goed deze wereld te verbeelden. […] Maar niet alleen de schrijfstijl verdient lof. Ook het verhaal staat als een huis. Althans die schijnt houdt het voortdurend op. En dat moet ook. Niets vervelender dan een roman waarin alles is voorgekauwd. In dit boek is hiervan absoluut geen sprake. ‘Het land 32′ is niet alleen buitengewoon origineel maar vooral een roman die een beroep doet op de volledige hersencapaciteit van de lezer.’ – Dagblad van het Noorden

 ‘Verwarrend, eng en vanaf de eerste pagina weet je hoe dit voelt, zo ontzettend goed schrijft Heerma van Voss.’ – Marie Claire

‘Met elk nieuw boek wordt hij scherper, Het Land 32 verraadt een talent dat niet te beroerd is om diep in de psyche van zijn personages te grijpen, en in zichzelf.’ – Erwin Mortier

‘Het antwoord ligt er nu in de vorm van zijn nieuwe boek, Het land 32, dat totaal anders is, vuistdik, ambitieus, beklemmend, hallucinatoir soms.’ – Volkskrant Magazine

Over 70 (voor recensies van de gehele trilogie: zie elders):

Het gepsychologiseer neemt een nieuwe, overtuigende wending in 70 van Daan Heerma van Voss. […] Eindelijk neemt ze de vraag op de divan serieus. De psychologische ontleding van Hanna, van wat er in de eerdere boeken is geïnitieerd, is interessant. Heerma van Voss ontleedt haar verslaving aan het spel van de seksuele fantasie, haalt de vagina dentata van stal en schampt langs Freuds Madonna-hoer-complex. Dit moet je Heerma van Voss nageven: je gaat er gemakkelijk in mee.’ – NRC

Daan Heerma van Voss laat de 70-jarige Hanna de kernvraag formuleren. […] De 70-jarige vrouwfiguur komt mij het meest plausibel voor, in haar halsstarrige weigering zich neer te leggen bij een seksloos, maar zeker niet drankloos seniorenleven.’ – De Volkskrant

***** ‘Daan Heerma van Voss vervolmaakt Hanna’s psychologie […] Het tempo is prachtig verdeeld in de roman. Heerma van Voss heeft totale controle en wisselt vlugge dialogen af met innerlijke monologen. Als het einde van de roman nadert komt Hanna in een soort droomstaat: ze vindt eindelijk ‘de goede man’ en durft aan hem toe te geven. Door het ritme en de cadans van de zinnen wordt de lezer meegetrokken in de roes waar Hanna in raakt. Het wit van de laatste pagina’s rukt je dan ook ongenadig los uit het verhaal.’ – Cultuurbewust.nl.

Heerma van Voss’ deel heeft de meest intense focus van de drie, een claustrofobische psychologie die gaandeweg ook lichamelijk wordt’ – De Groene Amsterdammer

‘Waar de Hanna van Ouariachi en Pefko duidelijk nog niet diep genoeg gezonken is, bereikt Daan Heerma van Voss in 70 een doorbraak met haar. Egocentrische zieligheid maakt plaats voor oprechte kwetsbaarheid, die langzaam maar zeker leidt tot zelfinzicht. […] Heerma van Voss portretteert op zintuiglijke maar geloofwaardige wijze de typisch menselijke angst om ouder te worden. Deze angst voor vergankelijkheid, voor de dood, uit zich bij Hanna fysiek. Als ze jong is stopt ze hem weg, door het gat dat het ontbreken van echte liefde, een gezin en een carrière heeft achtergelaten te vullen met hedonisme. Nu ze oud is, beseft ze dat ze de angst onder ogen moet zien om hem te kunnen bezweren. Zo wordt Hanna op haar zeventigste toch nog volwassen.’ – Athenaeum Boekhandel

Over De Vergeting:

‘Met De Vergeting toont Daan Heerma van Voss zich de voorman van de jongste letterengeneratie.’ – HUMO

‘Met De Vergeting bombardeert coming man Daan Heerma van Voss (27) zijn brein tot een wonderlijk onderzoeksobject en doet dat op erg minutieuze wijze. […] De roman is ook een gewiekst spel met de autobiografie. […] Hij is een literaire einzelgänger. Raakpunten met zijn generatie zullen hem worst wezen.’ – De Morgen

‘Dit is een onvergetelijke roman over vergeten. Daan Heerma van Voss schrijft met een etsnaald.’ – Peter Buwalda

– ***** ‘Na een beschrijving van deze eerste dag verliest Heerma van Voss zich in een achronologische bespiegeling over vergeten, herinneringen, de liefde en literatuur. Hij schrijft vlot en to the point: in de roman worden weinig uiterlijkheden beschreven. Hoe ziet Daniël er bijvoorbeeld uit? Of het huis van zijn ouders? In De Vergeting is het verhaal gestript van al deze informatie. Wat overblijft is filosofisch en poëtisch, maar tegelijkertijd openhartig en grappig.’ – Cultuur Bewust.

‘Allemaal echt gebeurd maar daar heb je dan wel literatuur bij nodig om er een kunstwerk van te maken. […] Ik hou van boeken die me meenemen in een waar spiegelpaleis van hele en halve waarheden, verdubbelingen, rare reflecties en verdwijntrucs.’ – Kees ‘t Hart, De Groene Amsterdammer.

– ‘De vergeting luidt op vele vlakken een nieuwe fase in in het oeuvre van de nog jonge schrijver. [..] Voor zijn eerste twee boeken oogstte Heerma van Voss heel wat lof, met name in de kringen die de opvatting huldigen dat literatuur draait om begrippen als inleving en herkenbaarheid. Met zijn goed geformuleerde variaties op de onverwoestbare literaire thema’s van de lichamelijke aftakeling en de vriendenromantiek liet hij, zo jong als hij was, zich opmerken als grote belofte voor het meest beoefende romangenre in ons taalgebied. […] De pen van Heerma lekt van het talent.’ – Ons Erfdeel

– **** ‘Niet de saillante details die op deze openhartigheid volgen, bepalen de toon van deze roman. Waar het om gaat is dat hij subtiel de kern van onze identiteit ontrafelt, die een perfecte afdruk is van hoe we het verleden herinneren, maar ook van de vergetelheid die datzelfde verleden in een dikke mist hult. Bevlogen verbindt hij die vertrouwelijkheid met een stilistische diversiteit: in de korte hoofdstukken rijgt hij de essayistische, lyrische, wetenschappelijke en persoonlijke fragmenten moeiteloos aaneen.’ – Cutting Edge.

‘De roman is een interessante zoektocht naar de werking van het geheugen. In de traditie van de beroemde neuroloog Oliver Sacks zijn persoonlijke fragmenten en wetenschappelijke kennis over vergeten en herinneren verweven met prachtige bespiegelingen over liefde, vriendschap en literatuur.’ – Psychologie Magazine

‘Met grote precisie, mooie overpeinzingen, scherpe humor en een kritische blik – ook op ziekenhuizen en artsen – stippelt hij zijn verhaal uit. Daarbij gaan zijn gedachten geregeld langs literatuur, schrijvers, films en superhelden, terwijl morele overwegingen over het schrijven van het boek de kop opsteken en uiteindelijk ook pijnlijke herinneringen – verbonden aan de liefde – terugkeren.’ – Medisch Contact

– ‘Ze hebben het altijd over noodzaak in fictie, noodzaak dit en noodzaak dat… Dit boek IS noodzaak. Steengoed.’ – Jan van Mersbergen.

– ‘Heerma van Voss beschikt over zo’n slagvaardige taal dat hij de lezer fysiek laat voelen hoe het niets aanvoelt, hoe gemakkelijk de grond onder je voeten zomaar kan verdwijnen. De openingshoofdstukken, waarin hij steeds opnieuw terugkeert naar het ontwaken en vanuit verschillende perspectieven zijn geheugenverlies bij de lurven probeert te pakken, zijn ronduit schitterend. De bewustzijnsvernauwing is tastbaar en de grondangst sluipt via je ogen je brein binnen.’ – Knack Focus.

‘Door de zoektocht naar de betekenis van herinneringen te koppelen aan bespiegelingen over literatuur overstijgt Heerma van Voss zijn eigen verhaal.’ – Boek Magazine.

‘Bewonderenswaardig en ergerlijk.’ – De Volkskrant

‘Meesterlijk.’ – JAN.

‘Fascinerend’- Wim Brands, VPRO Gids.

– ‘Een zoektocht naar redenen om verder te leven: ben ik het leven wel waard? (en omgekeerd, een logisch gevolg: is het leven mij wel waard?) De vergeting (mug) grijpt hij aan om die odyssee (olifant) te legitimeren. (Had hij na afronding de naam Daan Heerma van Voss vervangen door, pakweg, Jozias Varnac: het was een totaal ander boek geworden.)’ – A.H. J. Dautzenberg.

Over Zonder tijd te verliezen:

Maartje Wortel: ‘Cynisch, erg grappig, maar ook melancholisch, gevoelig en herkenbaar, een boek waaruit je talloze prachtzinnen kunt citeren. Ik kreeg zin om alle tijd in te halen die niet in te halen valt.’

A.H.J. Dautzenberg: ‘De barokke beeldpracht van de grote Italiaanse cineasten in duel met de oer-Hollandse vriendenromantiek van Nescio. Ik ken geen enkele jonge Nederlandse auteur die zo’n begaafde pen heeft.’

**** – Dagblad van het Noorden.

‘Daan Heerma van Voss (1986) kiest in Zonder tijd te verliezen voor een opvallend jonger hoofdpersoon dan in zijn debuut Een zondagsman. Hierin kruipt hij in de veel oudere huid van psychiater Oscar van Bohemen. Nadat Oscars vrouw van de trap is gevallen, krijgt zijn leven een andere wending. Er was veel lof voor deze roman en unaniem was men onder de indruk van het feit dat zo’n jonge auteur zich zo goed kan inleven in de belevingswereld van een oudere man. Opnieuw levert Heerma van Voss knap werk af. […] Als je het boek dichtslaat zie je die twee jongens weer op de omslag van het boek. Boven op het dak van een auto kijken ze uit over een heldere zee. Al die bladzijden daartussen komen je dan extra mistroostig en wat leeg over. Alleen had je dat lang niet altijd in de gaten. Daarvoor schrijft Daan Heerma van Voss te goed.’ – Nederlands Dagblad.

‘In de stortvloed van uitgegeven adolescentieromans valt deze op door de lichte toon en vermakelijke gebeurtenissen. Opgroeien is hier vallen én opstaan geworden.’ *** – Vrij Nederland

‘Daan Heerma van Voss is een krachtige stem van een nieuwe lichting Nederlandse schrijvers van wie we in de toekomst nog veel meer hopen te lezen.’ – Cobra.be

*** – NRC Next

‘****. Net als met Een zondagsman, zijn debuut uit 2010 bewijst Heerma van Voss dat hij een van de namen is om te onthouden. De man schrijft zo schijnbaar makkelijk en weet diepe emotie zo goed met relativerende humor te combineren dat het lezen van Zonder tijd te verliezen niets meer en niets minder is dan puur genieten.’ – Knack

‘De charme van deze roman schuilt dan ook niet in dramatische verwikkelingen (al broeit er onderhuids wel degelijk een rivaliteitskwestie tussen Daniël en Xander, en al wordt er ook even aandacht besteed aan de moord op Theo van Gogh) of een spannende plot, maar in de stijl. Die laveert tussen laconiek en lyrisch, en houdt ondanks de brille van de formuleringen altijd iets gedempts, iets wat raakt aan de aloude Weltschmerz die traditiegetrouw het voorrecht is van de jeugd. Het is haast een genot om te zien hoe trefzeker, in een of twee trekken, mensen en situaties worden neergezet. Neem deze impressie van een uitvaart: ‘Twintig jaar geleden zou zo’n zaal veel voller zijn geweest. Maar vrienden waren geëmigreerd, gestorven, zoekgeraakt, kleingeld in de metro.’ Die laatste vier woorden, suggestief en beeldend als ze zijn, doen het ‘m.’ – Jaap Goedegebuure, Financieel Dagblad

Je bent een jonge schrijver en je wilt dat je tweede roman wordt opgemerkt in de stroom boeken die iedere dag van de persen rollen. Dan kun je twee dingen doen: een doorzichtige marketingstunt bedenken of een beklijvend boek schrijven. Heerma van Voss deed beide. Hij beschrijft die worstelingen van twee bijna-volwassenen in prachtig gestileerd proza, dat […] de rust bezit van een schrijver die zijn toon al op jonge leeftijd gevonden heeft.’ – 8 Weekly

‘Zoals al werd opgemerkt bij zijn debuut, bedient Heerma van Voss zich van opvallend welgevormde zinnen.’ – Trouw (voorrecensie)

‘Het trage proza is bij vlagen briljant gebruikt.’ – Passionate Magazine

‘Ik verklaar Daan Heerma van Voss de oorlog.’ – Willem Bosch

‘****. Twee vrienden, Daniël en Xander, ruilen Amsterdam voor Perugia zodat ze hun toekomst een tijdje voor zich uit kunnen schuiven. Daan Heerma van Voss laat in Zonder tijd te verliezen zien dat die vlucht vooruit de doemscenario’s van weleer niet in de hand houdt. Subtiel maar daarom niet minder intens slaan deze zonder genade toe. Wat rest er van een mens eens herleid tot een individu, ontworteld en niet in staat tot sociale interactie? Daan Heerma van Voss toont zich in Zonder tijd te verliezen bijzonder ambitieus door de contouren van een mogelijk antwoord af te tasten.’ – Cutting Edge

‘Het geestigst is Heerma van Voss in de passages over deze ‘dappere oudertjes’, wier huwelijksgehannes de verteller berustend, soms sardonisch, observeert. […] Weer terug in Perugia is de jeugdvriend spoorloos, en blijkt het vriendinnetje omgeven door meer mysterie dan hun korte relatie kan verdragen. Aldus samengevat bieden de vier maanden in Italië genoeg verwikkelingen voor een adolescente crisis, maar crisis is toch een te kernachtig begrip voor deze mistige roman. […] Zijn talent komt vooral tot uiting in de sfeer, grappige observaties, mooie zinnen.’ – Trouw (echte recensie)

‘Het gaat Heerma van Voss om sfeer en stemming. En die roept hij zeker niet zonder talent op. […] Dát is de sfeer van het boek: kalm. De beschrijving is op een niet al te schokkende manier beeldend. […] Het talent van Heerma van Voss om sfeer te creëren door beeldend te schrijven en dit te koppelen aan een bepaald levensgevoel komt het best tot zijn recht met Amsterdam als decor op de achtergrond.’- Arie Storm, Het Parool

Over Een zondagsman:

Adriaan van Dis: ‘Daan Heerma van Voss heeft een groot talent voor medeleven. Ik ken geen jonge schrijver die zo goed in het hoofd en lichaam van een ouwe man kan kruipen: een wonder van stilistische lenigheid en verplaatsing.’

Jonathan van het Reve : ‘Met veel humor en een scherp oog voor detail ontrafelt Daan Heerma van Voss het diepste leed tot op de kleinste, gruwelijkste vezels. Een knap en zeer aangrijpend debuut.’

‘Men zegt dat de eerste alinea het DNA van een roman moet bevatten. Daan Heerma van Voss (1986) heeft genoeg aan de eerste zin. In bijna elke alinea heerst een verpletterende grauwheid en stilte. (…) Deze toon volhouden is een stilistische opgave, die Heerma van Voss knap volbrengt. (…) Een bijna perfecte stijl en een wereld opgebouwd uit betekenisvolle details.’ –  de Volkskrant

‘Het is een prachtig geschreven verhaal. De ontreddering en vertwijfeling van Oscar is zeer goed verwoord. […] Maar vooral de zoektocht naar een invullen, naar een balans vinden in de nieuwe situatie is schitterend weergegeven. Een heel mooi, bijna verpletterend, romandebuut. Het boek kan, mits zijn in boekvorm uitgegeven dubbelinterviews niet als debuut gezien worden, regelrecht op de shortlist voor de Academia Debutantenprijs 2012.’ – Leestafel

‘Een van de tien beste boeken van het jaar.’ – Boekhandel Athenaeum

‘Daan Heerma van Voss weet in zijn debuutroman Een zondagsman een haarscherp beeld te schetsen van de pijn, woede en schuldgevoelens die Oscar krenken na het ongeluk.’ […] ‘De tijd staat stil terwijl het leven met verdriet doordrenkt raakt. Een zondagsman is een debuut om trots op te zijn.’ –  8 Weekly

‘Geweldig goed geschreven. Heerlijk om te lezen.’ – VPRO’s De Avonden

‘Een genot om te lezen. […] Schitterend.’ – Knetterende letteren, cultura 24 tv.

‘Daan Heerma van Voss (…) waagt zich nu aan de fictie. Hij kroop in het hoofd van een psychiater te Amsterdam-Zuid. Dat doet hij alleszins vaardig.’ – Trouw

‘Het is bijna niet te geloven dat de auteur van dit debuut nog zo jong is.’ […] ‘Prachtig boek.’ – Literaire Debuten

‘Rake beeldspraak en originele observaties’ – Vrij Nederland

‘Daan Heerma van Voss heeft een innemende pen en oog voor detail.’ – Trouw

‘De beste openingszin van het jaar. Een schrijver die weet hoe schitterende volzinnen te combineren met korte gedachteflarden. Het resultaat: een prachtig ritme.’ – Toine Donk, Literaturfest en NRC Handelsblad.

Zorgen voor de vrouw in het ziekenhuisbed en zich zoveel mogelijk
proberen te herinneren van de vrouw met wie hij was getrouwd. We zien
hem langzaam toewerken naar een afscheid. Dat levert een onverwacht
mooie en spannende slotepisode op.’ –  NRC Handelsblad

‘Ik zou onze oosterburen aanraden de vertaalrechten van de zo rijke jongste generatie Nederlandse auteurs – Peter Buwalda, Joost de Vries, Jamal Ouariachi, Thijs de Boer en Daan Heerma van Voss, om enkelen te noemen – onmiddellijk in te kopen.’ – Het Parool

‘Mooi, onderkoeld proza.’ – Noordhollands Dagblad

Interviews enzo

– Volkskrant (9-11-2010)

– Folia (17-11-2010). Of hieronder, en dan onleesbaar.

– NRC Next (16-11-2010):

NRC Boeken (30-1-2012)

– Babel (1-12-2010)

VPRO’s De Avonden (1-12-2010) (Over Babel & Voss)

– VPRO’s De Avonden (3-1-2011) (Over Een zondagsman. Ft. Floor Rusman)

– VPRO’s Brands met boeken (30-9-2011) (I.M. Hella Haasse)

– VPRO’s De avonden (16-1-2012) (Over Zonder tijd te verliezen)

– OBA Live (september 2011) (Over Jan Jaap van der Wal)

De Gids: schrijvers de pols genomen (oktober 2011)

De Pers (1-12-2012): ‘Met volzinnen jezelf uitlachen.’

Nieuw Amsterdams Peil (27-1-2012): ‘Worstelen met clichés.’

Het Parool (25-5-2012): ‘De taaltest neem ik serieus.’

– Vice Magazine (1-11-2013)

HUMO (19-2-2013)

– De Avonden (11-3-2013)

De Morgen (28-3-2013)

Het Parool (dubbelinterview met Thomas Heerma van Voss, 29-5-2013):

Tekst:

– Interview De Morgen (18-9-2013): deel1en deel 2.

– Interview De Volkskrant Magazine (15-2-2014)

– Interview Noord Hollands Dagblad (20-2-2014)

– Interview Kunststof (25-2-2014)

– Artikel Volkskrant over de ontvangst van Het Land 32

Vokrajpg

– Voor interviews vanaf 2014: gebruik de zoekfunctie van de website (rechts boven).