Geen onderwerp dat vaker bezongen, beschreven of verbeeld is dan de liefde. Geen onderwerp ook waarbij het gevaar te vervallen in clichés méér om de hoek loert dan de liefde. En toch waagt Daan Heerma van Voss zich eraan in zijn nieuwe roman. Een roman over de liefde van nu, liefde in tijden van sociale media.

In ‘Noem het liefde’ leert Tomas Wolf, een vierendertigjarige scenarist die blijft teren op geld en succes dat hij niet meer heeft, het meisje A. kennen. Ze is pas achttien, jong en onbezonnen nog, en vooral, een kind van haar tijd, opgegroeid met de perfecte profielfoto en de juiste instagramfilter. Hoe verschillend ze ook mogen zijn, tussen haar en Tomas groeit iets dat een mens, ja, wie weet, liefde zou kunnen noemen. Ondertussen moet hij echter ook leren omgaan met de doodswens van zijn grootmoeder en de ernstige ziekte van zijn beste vriend. Het maakt het er voor Tomas niet makkelijker op om de liefde weer toe te laten in zijn leven.

In een rijke, beeldende taal en met de juiste dosis humor beschrijft Heerma van Voss een liefde die zo onverwacht en tegelijk zo genadeloos toeslaat dat zijn hoofdpersonage geen andere keuze lijkt te hebben dan zich ervoor open te stellen. Op het moment dat Tomas het meisje A. van een gewisse dood redt, weet hij al dat er meer zal zijn tussen hen dan een verre familieband. Al groeit de echte liefde enkel subtiel voor de ogen van de aandachtige lezer, tussen de lijnen door. Een onverlaat zou het nog durven vergelijken met klimop.

Toch is hun relatie van meet af aan ook een strijd, hoezeer beide hoofdpersonages zich ook overgeven aan de gevoelens die hen als een blikseminslag treffen. Het is een gevecht tussen ego en geliefde, eigen verwachtingen en die van anderen. Het is ook een gevecht, dat ze elk voeren binnen de context waarin ze zijn opgegroeid. Voor Tomas is dat er een waarin verlies en rouw altijd een belangrijke rol hebben gespeeld, voor het meisje A. is dat onder andere die van sociale media, van vluchtigheid en oppervlakkigheid, van contact dat geen contact is.

Aan de hand van twee zo verschillende hoofdpersonages die tegelijk ook niet zonder mekaar lijken te kunnen, weet Heerma van Voss enkele fundamentele en herkenbare vragen te stellen. Zo verzucht het meisje A. op een bepaald moment dat ze alleen maar keuzes zou willen kunnen maken die niet onherstelbaar zijn. Maar is er dan nog wel ruimte voor liefde? Betekent liefde niet net kiezen voor een persoon? Het is maar een van de vele bedenkingen die de lezer zich doorheen het boek zal maken.

‘Noem het liefde’ is dan ook niet de zoveelste liefdesroman in een rijtje, neen, het is een liefdesroman van deze tijd, voor deze tijd. Een roman even onontkoombaar, intens en teder als de liefde die hij beschrijft.