***** – ‘Na een beschrijving van deze eerste dag verliest Heerma van Voss zich in een achronologische bespiegeling over vergeten, herinneringen, de liefde en literatuur. Hij schrijft vlot en to the point: in de roman worden weinig uiterlijkheiden beschreven. Hoe ziet Daniël er bijvoorbeeld uit? Of het huis van zijn ouders? In De Vergeting is het verhaal gestript van al deze informatie. Wat overblijft is filosofisch en poëtisch, maar tegelijkertijd openhartig en grappig.’ Hele stuk alhier.

(Tussendoor was er nog een slechte, maar vooral slecht geschreven recensie in NRC, maar die laat ik niet op mijn site zetten. Dat vind ik te deprimerend.)