Dagblad van het Noorden lovend

dagblad van het noorden

Bijzonder, origineel, deprimerend en beklemmend

Wie ben je als niets meer hebt wat je identiteit bepaalt? Geen werk, geen bezittingen, geen naam en zelfs geen herinneringen. Dan ben je niets meer. Niemand. Tot deze sombere constatering komt ook de hoofdpersoon uit ‘Het land 32’, de nieuwe roman van Daan Heerma van Voss.

Stanley, Marlon Brando of 32, naar zijn naam kan de hoofdpersoon alleen maar gissen, bevindt zich op een dag zonder dat hij zich iets kan herinneren van zijn aankomst daar, in een kamer. Kamer 32 om precies te zijn, waar het vol hangt met camera’s. Hij is vel over been, smerig, verward en overgeleverd aan wat zich binnen in zijn hoofd allemaal afspeelt. Telkens opnieuw probeert hij terug te halen wie hij is en hoe hij in deze kamer terecht is gekomen. Tot antwoorden komt hij niet. Wel ontdekt hij dat hij razendsnel aan het veranderen is in weinig meer dan een dier, of nog minder dan dat, waaraan geen spoortje menselijkheid meer te ontdekken valt. Zonder emotie doodt hij gedreven door honger een ander levend wezen zonder het flauwste benul wat ermee te doen.

Enige troost biedt alleen het doodzieke meisje Penny een paar kamers verder. Voor haar schrijft hij verhalen. Eerst onder dwang van zijn bewaker Vrijdag maar later uit bittere noodzaak. Deze verhalen, soms treurig en soms grappig, zijn alleen al de moeite van het lezen waard. Voor de hoofdpersoon betekenen deze verhalen echter veel meer dan alleen wat woorden. Voor hem is schrijven een middel om te overleven in de idiote situatie waarin hij terecht is gekomen.

Het moge duidelijk zijn dat Heerma van Voss zijn taak als schrijver niet lichtvaardig opvat. ‘Het land 32’ is op zijn zachtst gezegd een bijzonder deprimerende en beklemmende roman. De lezer wordt losgelaten in een wereld waar het nauwelijks uit te houden is. Maar allemachtig, wat weet hij goed deze wereld te verbeelden. Opvallend zijn vooral zijn inventieve vergelijkingen.

Maar niet alleen zijn schrijfstijl verdient lof. Ook het verhaal staat als een huis. Althans die schijnt houdt het voortdurend op. En dat moet ook. Niets vervelender dan een roman waarin alles is voorgekauwd. In dit boek is hiervan absoluut geen sprake. ‘Het land 32’ is niet alleen buitengewoon origineel maar vooral een roman die een beroep doet op de volledige hersencapaciteit van de lezer.

Door Rosalien Koster