‘Niet de saillante details die op deze openhartigheid volgen, bepalen de toon van deze roman. Waar het om gaat is dat hij subtiel de kern van onze identiteit ontrafelt, die een perfecte afdruk is van hoe we het verleden herinneren, maar ook van de vergetelheid die datzelfde verleden in een dikke mist hult. Bevlogen verbindt hij die vertrouwelijkheid met een stilistische diversiteit: in de korte hoofdstukken rijgt hij de essayistische, lyrische, wetenschappelijke en persoonlijke fragmenten moeiteloos aaneen.’

Link.